Artykuły

Cechy ściany jednowarstwowej 

Nawet dom energooszczędny może być wykonany w technologii ścian jednowarstwowych. Należy tylko tak dobrać grubość muru i współczynnik U, aby nie przekraczał on wartości 0,2 W/m2K, zalecanej dla tego rodzaju budynków.

„Zwykłe” ściany jednowarstwowe mogą być wznoszone z wielu materiałów, w tym z ceramiki poryzowanej, keramzytobetonu i betonu komórkowego. Warunkiem jest uzyskanie współczynnika przenikania ciepła maksimum U=0,3 W/m2K.

W przypadku ścian jednowarstwowych nie dodaje się warstwy izolacji termicznej oraz warstwy osłonowej, jak w ścianach trójwarstwowych. Grubość ścian jednowarstwowych oraz warstwowych jest więc porównywalna. W celu zminimalizowania ucieczki ciepła należy stosować elementy systemowe nadproży oraz zwrócić uwagę na wieńce. W przypadku wieńców dociepla się te miejsca, w których ściana jest przerwana materiałem o gorszej izolacyjności.

Ściana jednowarstwowa nie jest tak podatna na uszkodzenia mechaniczne jak ocieplona. Jej wykonanie wymaga szczególnej precyzji, gdyż nie ma możliwości „wygubienia” nierówności, jak to ma miejsce podczas wykonywania ocieplenia.Spośród wymienionych materiałów szczególnie korzystne cechy ma beton komórkowy, gdyż oprócz bardzo dobrej izolacyjności termicznej, elementy charakteryzuje niewielka waga. 

Beton komórkowy

Do budowy ścian jednowarstwowych polecany jest beton komórkowy odmiany 300, 350 i 400, o najwyższej izolacyjności cieplnej i współczynniku przenikania ciepła U niższym od 0,3 W/(m2K). Bloczki na pióro-wpust mogą mieć uchwyty montażoweułatwiające przenoszenie elementów. Warto korzystać z systemów, które zawierają prefabrykowane elementy nadproży i wieńców. Wybór sposobu murowania należy do inwestora. Do murowania na cienkowarstwową zaprawę klejową nadają się tylko bloczki TLMB o najwyższej dokładności wymiarowej. Mniej dokładne wymiarowo elementy łączy się zaprawą ciepłochronną, nakładaną grubszą warstwą.

Murowanie na zaprawę klejową 

Na wypoziomowanym fundamencie układamy izolację przeciwwilgociową. Wznoszenie ścian rozpoczynamy od narożników. Pierwszą warstwę bloczków murujemy na zwykłą zaprawę cementowo- wapienną, kolejne na cienkowarstwową.

Bloczki układamy tak, aby w narożnikach ścian pióra skierowane były na zewnątrz. Później możemy je zeszlifować lub uzupełnić zaprawą naprawczą, licując z powierzchnią muru. Po wymurowaniu każdej warstwy wyrównujemy ich wierzchnią płaszczyznę pacą i usuwam szczotką resztki pozostałe po szlifowaniu. Tą samą pacą możemy usuwać niewielkie nierówności z płaszczyzn pionowych.

W spoinach poziomych zaprawę nanosimy kielnią zębatą lub skrzynką o szerokości muru. Bloczków nie zwilżamy wodą. Zaprawę w spoinach pionowych układamy tylko podczas łączenia bloczków w narożach ścian oraz wmurowując elementy docięte, pozbawione pióra-wpustu. Prawidłowość ułożenia bloczków sprawdzamy poziomnicą oraz sznurkiem murarskim. Nierówności korygujemy młotkiem gumowym. Kolejne warstwy ścian murujemy w ten sam sposób. Pamiętajmy, że spoiny pionowe muszą być w kolejnych warstwach przesunięte o 0,4 d (d – wysokość bloczka), zaś długość skrajnych bloczków (narożniki, otwory okienne, drzwiowe itp.) musi wynosić min. 115 mm. Jeżeli zachodzi konieczność docinania bloczków, korzystamy z piły ręcznej widiowej lub elektrycznej piły taśmowej; przydatna będzie prowadnica kątowa umożliwiająca równe cięcie. Płaszczyzny cięcia wyrównujemy pacą.

Ważne miejsca 

Nadproża. Można użyć gotowych nadproży oraz kształtek U, będących rodzajem szalunku traconego, w których wnętrzu (od strony zewnętrznej) umieszcza się materiał izolacyjny, zbrojenie i wypełnia betonem. Jeśli nadproża oraz wieńce wykonujemy w innej technologii, należy ocieplić je materiałem izolacyjnym i przykryć płytkami z betonu komórkowego. 

Powierzchnia zewnętrzna płytek musi być dokładnie zlicowana ze ścianą. Belkę nadprożową opieramy na ścianach po obu stronach otworu na odcinku 20-25 cm. Może mieć ona wysokość odpowiadającą wysokości bloczków podstawowych lub mniejszą, wówczas na niej układa się elementy wyrównujące, konieczne jest bowiem osiągnięcie pełnej wysokości bloczków.

Belki nadprożowe i kształtki mają gładkie płaszczyzny boczne, murujemy je więc na spoiny pionowe.

Wieniec. Zbrojenie wieńca stropowego musi być zakotwione w narożach i miejscach skrzyżowania z wieńcami wewnętrznymi.

Zapewni to jednakową jego wytrzymałość na całym obwodzie. Po ułożeniu elementów stropu, na ścianach zewnętrznych umieszcza się i łączy pręty zbrojeniowe. Następnie do wieńca obwodowego dołącza się wieńce wewnętrzne.

Całość należy obmurować płytkami z betonu komórkowego, zaczynając od naroży, tak aby były zlicowane z zewnętrzną płaszczyzną ściany. Wykonuje się zarówno spoiny poziome, jak i pionowe. Do płytek, od strony wewnętrznej przykleja się izolację termiczną.

Wykonanie okna. Zbrojenie musi wychodzić po 50 cm z każdej strony poza krawędzie otworu okiennego. Na przedostatniej warstwie bloczków pod otworem kładziemy gotową kratownicę z płaskich prętów i ostatnią warstwę bloczków.

 Drugie rozwiązanie to dwa pręty zbrojeniowe o śr. 8 mm, umieszczone w podłużnych wgłębieniach i zalane zaprawą cementową. Następnie murujemy ostatnią warstwę bloczków.

Oparcie konstrukcji dachu. Drewnianą konstrukcję dachu opiera się na murłacie dokładnie przymocowanej do wieńca. Wykonując wieniec można skorzystać z kształtek U. Murłatę nabija się na szpilki z prętów zbrojeniowych, osadzone w betonie wypełniającym wieniec.

H + H radzi: 

H+H TERMO to bloczki z betonu komórkowego służące do wznoszenia ciepłych ścian jednowarstwowych, ścian konstrukcyjnych, osłonowych oraz wypełniających. Jest to ciepła i wytrzymała odmiana betonu komórkowego w gęstości 350 kg/m3. Dzięki wyeliminowaniu mostków cieplnych nie ma konieczności stosowania dodatkowego docieplenia budynku, co przekłada się na koszt wykonania murów.

Zalety H+H TERMO:

-- najniższa wartość współczynnika przewodzenia ciepła λ=0,095 W/mK;

-- ściana jednowarstwowa o współczynniku przenikania ciepła U=0,19 W/m2K (ściana o grubości 48 cm);

-- brak mostków cieplnych dzięki zastosowaniu zaprawy do cienkich spoin i połączeniom na pióro-wpust;

-- zużycie 6,4 bloczka na 1 m2 ściany zapewnia najmniejszą pracochłonność ze wszystkich dostępnych materiałów ściennych na rynku;

-- najwyższa odporność ogniowa (klasa A1);

-- duża oszczędność energii cieplnej, co przyczynia się do znacznego ograniczenia emisji CO2;

-- wysoka jakość budowli i duży komfort mieszkania; 

-- ściana paroprzepuszczalna