Artykuły

Wśród wielu nowości rynkowych firmy SATYN znajdujemy produkty z tzw. linii mokrej. Są to farby i tynki elewacyjne proponowane w bogatej gamie kolorów. Pamiętać należy jednak o prawidłowym wykorzystaniu ich zalet wynikających z przeznaczenia. Poniżej spróbujemy przybliżyć niektóre zagadnienia pozwalające uniknąć niektórych błędów wykonania prac.

Tynki akrylowe PTA-36 wytwarzane na bazie wodnej dyspersji spoiwa organicznego (głównie akrylowo-styrenowego) oraz starannie dobranych kruszyw fakturujących i wypełniających. Zawierają ponadto dodatki zwiększające trwałość wypraw. Zaletą naszych tynków  jest ich duża elastyczność, wysoka odporność udarnościowa, mała nasiąkliwość wodna, wysoka przyczepność do różnych podłoży. Są ponadto stosunkowo łatwe do nakładania. Ale nie są zalecane do stosowania w systemach ociepleń z wełną mineralną, a także na niedostatecznie wyschniętych podłożach ściennych, np. na świeżych murach z betonów komórkowych. Ponieważ przy nakładaniu na wilgotne podłoża, a także przy wystąpieniu spękań tynku (np. w wyniku naprężeń termicznych) i przedostawania się wody pod wyprawę, należy się liczyć z możliwością pojawienia się pęcherzy.

Specjalny rodzaj tynków akrylowych stanowią tynki mozaikowe PTM-56. Kolor i strukturę tych wypraw uzyskuje się stosując do ich produkcji różnobarwną mieszaninę naturalnych kruszyw kolorowych, trwale powierzchniowo barwionych, zatopionych w transparentnej po wyschnięciu żywicy akrylowej. Wysokie parametry wytrzymałościowe, odporność na wpływy atmosferyczne, walory estetyczne, łatwość utrzymywania w czystości, predysponują te tynki do stosowania w miejscach eksponowanych, narażonych na uszkodzenia mechaniczne i zabrudzenia, zarówno na zewnątrz (np. na cokoły), jak i wewnątrz budynków.

Zaletami Tynku silikatowego   PTS-46 są: duża paroprzepuszczalność, trwałość i odporność na działanie czynników atmosferycznych, duża przyczepność do podłoży – zwłaszcza mineralnych. Tynk ten jest mniej elastyczny od akrylowego, ale bardziej elastyczny od tynków mineralnych. Tynki silikatowe wymagają dużej wprawy w ich wykonywaniu.

Wpływa na to wysoka alkaliczność masy tynkarskiej. Tynki barwione są ponadto bardzo podatne na warunki wilgotnościowe w trakcie wykonywania, a miejsca naprawy lokalnych uszkodzeń są trudne do ukrycia.

Wykonywanie tynków  wymaga przestrzegania zasad ujednolicania koloru wyprawy. W celu uniknięcia różnic kolorystycznych prace na jednej wyodrębnionej powierzchni elewacji należy prowadzić w sposób ciągły. Przy zbyt dużych powierzchniach, niemożliwych do wyprawienia tynkiem bez przerwy, zalecane jest wprowadzenie podziału pokrywającego się z rozwiązaniem architektonicznym ścian. Trzeba przestrzegać zasad przygotowania masy tynkarskiej: mieszać ze sobą zawartość kilku kolejnych pojemników tynku czy stosować taki sam czas rozmieszania. W przypadku tynków fakturowanych, może zostać odsłonięte podłoże, zatem zalecamy stosowanie środków gruntujących SATYN w kolorze dobranym do koloru wyprawy. Nie wolno dopuszczać do bezpośredniego działania słońca na tynkowane powierzchnie. Jest to istotne zarówno z uwagi na zdecydowane pogorszenie warunków wiązania lub wysychania, jak też ze względu na zmianę odcienia wyprawy. Znane są przypadki zaznaczenia się cienia drzewa czy też rusztowania roboczego na tynkach krzemianowych wykonywanych przy bezpośrednim działaniu słońca.

Farby elewacyjne spełniają dwie podstawowe funkcje: ochronną i dekoracyjna.

Funkcja ochronna powłok malarskich związana jest ze zmniejszeniem wnikania wilgoci lub innych czynników destrukcyjnych do tynków, zmniejszeniem brudzenia, ochroną betonu przed karbonatyzacją, ochroną stali przed korozją itp. Funkcja dekoracyjna wiąże się z nadaniem powierzchni określonego koloru i odniesieniem estetyki wykończenia elewacji.

Aby właściwie wybrać farbę elewacyjną i efektywnie chronić powierzchnie przed oddziaływaniami zewnętrznymi, wymagana jest dobra znajomość cech poszczególnych rodzajów farb i wykonanych z nich powłok. Ważne jest także rozpoznanie potencjalnych czynników destrukcyjnych, przed którymi powłoka malarska ma zabezpieczać.

Farby elewacyjne SATYN spełniają stawiane im zadania: cechują się m.in.: dobrą przyczepnością do podłoża, odpornością na czynniki atmosferyczne, (także wodoodpornością), odpornością na UV, przepuszczalnością pary wodnej, odpornością na alkalia i korozję biologiczną, trwałością barwy, małą tendencja do przyciągania kurzu i pyłów, łatwością stosowania i odnawiania powłoki. Należy więc zadbać o właściwy dobór farby do podłoża oraz o jej odpowiedni kolor. Trzeba ograniczyć stosowanie ciemnych kolorów powłok malarskich z uwagi na nagrzewanie się elewacji pod wpływem działania słońca i związane z tym naprężenia. Jest to szczególnie istotne w przypadku systemów ocieplania ścian, gdyż płyty izolacyjne nie są w stanie odprowadzić ciepła i w konsekwencji w tynku zewnętrznym oraz w powłoce malarskiej mogą powstać zarysowania.

Farba silikatowa SATYNKA EST-201 charakteryzuje się dobrą i trwałą przyczepnością do podłoży mineralnych, niewielką podatnością na brudzenie i korozję´ biologiczna, dobrą odpornością na działanie czynników atmosferycznych, bardzo dużą przepuszczalnością pary wodnej i dwutlenku węgla, a także bardzo dobra odpornością na kredowanie. Wymagają jednak dużej wprawy w prowadzeniu prac w związku z wysoka alkalicznością farby. Wygląd powłoki malarskiej jest w dużym stopniu uzależniony od warunków cieplnych i wilgotnościowych w trakcie jej wykonywania i wysychania. Farby silikatowe nadają się do nanoszenia tylko na podłoża mineralne takie jak: beton, tynki cementowo-wapienne, tynki krzemianowe, stare krzemianowe powłoki malarskie. Farb tych nie należy natomiast stosować na podłożach gipsowych i organicznych (np. na powierzchniach uprzednio malowanych farbami na spoiwach organicznych).

Farba silikonowa SATYNKA ESN-102 charakteryzuje się dobrą przyczepnością zarówno do podłoży mineralnych, jak i organicznych, niewielką podatnością na brudzenie i korozję biologiczna, małą nasiąkliwością, bardzo dobrą odpornością na działanie czynników atmosferycznych i kredowanie, dużą przepuszczalnością pary wodnej. Nadaje się do nakładania na każdy rodzaj podłoża, a zatem zarówno na tynki mineralne, polimerowe, silikatowe, jak i silikonowe.

Farba egalizacyjna SATYNKA E-500

Mineralne wyprawy tynkarskie, wykonane z gotowych zapraw barwionych, są ze względu na obecność w nich związków wapnia wrażliwe na zawilgocenie bezpośrednie (deszcz, mżawka, osiadająca mgła) lub pośrednie (wysoka wilgotność powietrza – powyżej 80%) w początkowym okresie wiązania i twardnienia. Okres ten w zależności od warunków atmosferycznych może trwać od 2÷7 dni (przy temperaturze otoczenia 20ºC i wilgotności powietrza 50%), a nawet dłużej (przy obniżonej temperaturze albo podwyższonej wilgotności powietrza). Te niekorzystne wpływy mogą spowodować lokalne zmiany stężenia pigmentu w świeżo nałożonej wyprawie oraz sprzyjać powstawaniu szarobiałych wykwitów. Należy pamiętać o tym, że nie jest to wada wyrobów, lecz ich naturalna cecha. Coraz powszechniej stosowanym, środkiem zaradczym jest malowanie farbą egalizacyjną. Polega ono na jednokrotnym pokryciu wyprawy tynkarskiej  farbą SATYNKA E-500 możliwie szybko po zakończeniu początkowego okresu wiązania i twardnienia tynku, tzn. od 3 do 7 dni po jego nałożeniu. Wymalowanie to wyrównuje  kolor  elewacji i daje natychmiastowy optymalny efekt estetyczny.  Jednocześnie ogranicza wodochłonność wyprawy tynkarskiej i poprawia zdolność do samooczyszczania się powierzchni.