Artykuły

Nawierzchnie tarasowe powinny być bezpieczne w użytkowaniu, a więc nie śliskie, trwałe i estetyczne. Kryteria te spełniają m.in. popularne betonowe płyty tarasowe. Są odporne na ścieranie i działanie niekorzystnych czynników atmosferycznych, ich atutem jest także duża różnorodność kształtów i barw. Płyty tarasowe wykonane z betonu mogą imitować kamień, a nawet drewno – w sprzedaży znaleźć można m.in. płyty wyglądające niczym stare podkłady kolejowe. Płyty tarasowe mogą być układane na podłożu betonowym, jak i na gruncie. Układane na gruncie wymagają wykonania odpowiedniej podbudowy.

Po pierwsze – projekt

Zanim rozpoczniemy prace związanie z układaniem płyt tarasowych, powinniśmy przygotować projekt tarasu. Najważniejsze są wymiary i kształt, rodzaj i wzór układanych płyt, a także określenie granic i typu obrzegowania oraz ilość stopni schodowych łączących taras z ogrodem. Mając projekt, wyznaczamy w terenie usytuowanie i wysokość tarasu, zaznaczając górny poziom nawierzchni. Punkty określone w projekcie przenosimy w teren, wbijając kołki lub metalowe szpilki. Na nich zaznaczmy poziom, na jakim ma się znajdować powierzchnia tarasu. Przez punkty zaznaczone na kołkach przeciągamy żyłkę lub linkę – będzie wyznaczała górną krawędź płyt betonowych. Aby ułatwić zachowanie prawidłowych proporcji kształtów prostokąta czy koła, na podłożu warto wyznaczyć punkty orientacyjne.

Przygotowanie podłoża pod płyty tarasowe

Płyty tarasowe układane na gruncie muszą mieć odpowiednio przygotowane podłoża. W pierwszej kolejności wykonuje się korytowanie, które polega na usunięciu humusu i gruntu rodzimego na głębokość minimum 20-30 cm od poziomu planowanego tarasu. Następnie ubija się podłoże zagęszczarką lub ubijakiem. Na gruncie rodzimym należy też wykonać docelowe spadki i ukształtować poziomy przebieg tarasu. Spadki uzależnione są od projektowanych warunków odwodnienia i wynoszą od 0,5 do 3%. Na ubitą powierzchnię gruntu, szczególnie w przypadku gruntów spoistych i iłowych, zaleca się ułożyć geowłókninę, której zadaniem będzie zatrzymanie nieczystości z gruntu, jakie mogłyby dostać się do płyt w czasie parowania wody. Geowłókninę układa się na tzw. zakładkę o szerokości 15-20 cm – pamiętajmy o wykonaniu kołnierza przy ścianach budynku.

Płyty tarasowe na gruncie – ważne obrzeża i podbudowa

Stabilność tarasu zapewni obrzegowanie jego krawędzi. Możemy do tego celu wykorzystać palisady ogrodowe, obrzeża palisadowe lub elementy stopni schodowych, układane na warstwie półsuchego betonu. Kolejnym krokiem jest wyrównanie terenu za pomocą pospółki lub grubego piasku (grubość warstwy powinna wynosić do 10 cm) oraz ubijanie dna wykopu zagęszczarkę bądź walcem. Tutaj również musimy zadbać o odpowiednie wyprofilowanie spadku poprzecznego (0,5-3%) i podłużnego (0,5%). Następnie wykonuje się warstwę odcinającą grubości 10-20 cm z pospółki lub grubego piasku, który również należy starannie ubić. Kolejną warstwą jest warstwa nośna z kruszywa łamanego. W zależności od wysokości tarasu z płyt można wykonać kilka takich warstw, przy czym grubość jednej nie powinna przekraczać 20 cm. Ostatnią warstwę podbudowy stanowią nieubite odsiewki kamienne (0-7 mm) o grubości warstwy 3-4 cm. Na nich układa się płyty tarasowe.

Układanie płyt tarasowych

Płyty tarasowe układa się na odpowiednio przygotowanej podbudowie z zachowaniem jednakowych szczelin między poszczególnymi elementami (5-15 mm). Jeśli między płytami występują niewielkie różnice wysokości, wyrównuje się je, dobijając płyty białym gumowym młotkiem. Płyt nie wolna dociskać ani zagęszczarką, ani wibratorem mechanicznym, ponieważ mogą pęknąć. Ułożone płyty tarasowe należy dwukrotnie pokryć preparatem impregnującym, a gdy ten wyschnie – zafugować. Impregnacja nawierzchni ogranicza podatność na zabrudzenia oraz zwiększa odporność na działanie czynników atmosferycznych. Do wypełnienia spoin możemy użyć fugi żywicznej, a także piaskiem lub drobnym grysem 1-3 mm, który rozsypujemy na nawierzchni i rozprowadzamy za pomocą szczotki.

zdjęcia: Polbruk, fotolia.com