Artykuły

Wymogi prawne dotyczące termoizolacyjności przegród zaowocowały poszerzeniem oferty rynkowej w segmencie materiałów ociepleniowych. Nowe produkty różnią się od tradycyjnych przede wszystkim lepszymi parametrami cieplnymi – ich współczynnik przenikania ciepła λ osiąga wartość od 0,04 (standardowe ocieplenie) do nawet 0,031 W/(m·K). Za oczekiwaniami rynku podążają również producenci wełny mineralnej.

Wełna mineralna fasadowa – szklana i skalna

Wełna mineralna powstaje z naturalnych surowców: szkła i skał bazaltowych. Sposób pozyskiwania produktu zależy od jego rodzaju. Wełnę szklaną produkuje się z włókien, które powstają na skutek stopienia szkła. Po sklejeniu włókna te tworzą zwartą płytę. Natomiast wełnę skalną otrzymuje się podczas procesu stapiania i rozwłókniania skał bazaltowych, które następnie są sklejane oraz prasowane. Oba rodzaje wełny mineralnej mają zbliżone właściwości termiczne, akustyczne i przeciwogniowe. Zarówno wełna mineralna szklana, jak i skalna są odporne biologicznie – na powierzchni produktu nie powstają skupiska grzybów, bakterii czy innych mikroorganizmów. Jednak z uwagi na większą gęstość, do ocieplenia ścian zewnętrznych murowanych w technologii dwuwarstwowej zwykle stosuje się wełnę mineralną skalną. Wełna szklana mająca niższą gęstość znajduje zastosowanie jako materiał izolacyjny do ścian trójwarstwowych wentylowanych oraz ścian wznoszonych w technologii szkieletowej. Do ocieplenia ścian stosuje się wełnę w postaci płyt, najczęściej określane są jako wełny fasadowe.  Płyty fasadowe są sztywniejsze niż maty, mogą być one dodatkowo utwardzone siatką z drutu lub welonem szklanym. Do ścian montuje się je za pomocą specjalnego kleju  budowlanego. Aby zwiększyć niezawodność działania izolacji płyty są one dodatkowo montowane za pomocą kołków. Niezależnie od rodzaju wełna mineralna jest cięższa od styropianu, a także podczas obróbki pyli się. Jej montaż wymaga zatem dużej ostrożności i precyzji. Jest jednak materiałem niepalnym, dlatego jej zastosowanie nie pogarsza, a czasami zwiększa odporność ogniową ściany.

Wełna mineralna – produkty nowej generacji

Coraz bardziej restrykcyjne wymogi dotyczące izolacyjności termicznej przegród budynku sprawiają, że producenci wełny mineralnej stosują coraz to nowe rozwiązania w technologii produkcji swoich materiałów. Dobre wyniki w zakresie termoizolacyjności płyt z wełny mineralnej osiąga się dzięki równomiernemu zwiększaniu gęstości materiału – bardziej zwarta budowa przekłada się również na polepszenie innych parametrów wykonanych z nich warstw – płyty są mniej nasiąkliwe i bardziej odporne na uszkodzenia. Do ocieplenia murów stosuje się m.in. nowoczesną wełnę mineralną w postaci płyt lamelowych o tzw. zaburzonym (lamelowym) układzie włókien – płyty te mają włókna ułożone prostopadle do powierzchni płyty. Taka struktura materiału sprawia, że jest to materiał elastyczny, sprężysty i odporny na rozerwanie, dzięki czemu w czasie montażu można ją bez problemu dopasować do kształtu konstrukcji (np. do ścian łukowych). Izolacyjność termiczna płyt lamelowych wynosi λ = 0,035-0,040 W/(m·K). Do ocieplenia ścian zewnętrznych metodą lekką mokrą stosuje się płyty lamelowe, które dodatkowo pokryte są welonem szklanym lub warstwą papy. Dzięki takiej budowie płyty mają wysoką odporność na rozerwanie i są dobrze zabezpieczone przed wnikaniem wilgoci. Welon szklany zapobiega również wywiewaniu ciepła z materiału izolacyjnego. Dostępne są także płyty wełny mineralnej szklanej pokryte welonem szklanym przeznaczone do ocieplenia fasad wentylowanych – stosuje się je do ocieplania ścian metodą lekką suchą oraz ścian trójwarstwowych. Płyty te mają najlepszy na rynku współczynnik przewodzenia ciepła λ = 0,033 W/(m·K). Ich produkcja oparta jest na biotechnologii łączenia włókien wolnych od formaldehydu, fenolu i akrylu. W efekcie wełna jest mniej pyląca, miła w dotyku, mniej drażniąca, łatwa w obróbce, mniej zapachowa, ma naturalnie brązowy kolor, produkowana bez jakichkolwiek sztucznych barwników.

Zdjęcia: Isover, Rockwool