Artykuły

Elewacja z klinkieru może być wykonana zarówno z cegieł, jak i płytek. Należą one do najtrwalszych materiałów elewacyjnych. Jednak elewacja z klinkieru w postaci cegieł wymaga zaplanowania już na etapie projektu domu. Cegła klinkierowa jest stosowana bowiem jako wierzchnia warstwa ściany trójwarstwowej, natomiast płytki klinkierowe (najczęściej grubości od 9 do 15 mm) są znacznie bardziej uniwersalne, można je układać zarówno na ścianach trój-, jak i jedno- i dwuwarstwowych. Zaletą klinkieru są nie tylko walory estetyczne, ale też wyjątkowa odporność na uszkodzenia mechaniczne, warunki atmosferyczne i zabrudzenia. Dlatego tak chętnie klinkier wykorzystuje się przy drzwiach wejściowych, do wykończenia cokołów, narożników domu, a także podokienników. Chociaż nie należy on do najtańszych materiałów elewacyjnych, daje gwarancję, że nawet po latach elewacja z klinkieru będzie dobrze wyglądała. Pamiętajmy, że wszystkie rodzaje cegieł stosowanych na elewacji mogą być pełne lub drążone i szczelinowe – są wtedy tańsze i lżejsze. Mniej zapłacimy także za płytki elewacyjne. Przykleja się je do ściany mrozoodporną zaprawą.

Elewacja z klinkieru – efektowna, zdrowa i trwała

Podstawowym surowcem do wyrobu klinkieru jest glina. Jej naturalność sprawia, że wykonane z niej produkty są paroporzepuszczalne. Jego zaletą jest mrozoodporność – wytrzymuje co najmniej 25 cykli zamrażania i odmrażania – jest więc nie tylko odporny na mróz, ale także inne niekorzystne warunki atmosferyczne. O trwałości klinkieru świadczy niska nasiąkliwość, która maksymalnie osiąga 6% oraz bardzo wysoka temperatura wypalania wynosząca ok. 1000^oC, której klinkier zawdzięcza także swoją niepalność. Cegły klinkierowe produkowane są w klasach wytrzymałości: 25, 30 i 35 – im wyższa liczba, tym większa wytrzymałość mechaniczna i niższa nasiąkliwość klinkieru. Jego odporność na warunki atmosferyczne podnosi dobór gliny wysokiej jakości – bez margla i ze śladową ilością soli. Glina decyduje także w dużym stopniu o atrakcyjnej kolorystyce klinkieru – od tradycyjnej ceglastej gamy barw przez pastelowe żółcienie i kremy po czekoladowy brąz oraz grafit. Na elewacje z klinkieru można także wykorzystać produkty melanżowe które powstają dzięki pokryciu warstwą angoby lub szkliwa. W ten sposób uzyskuje się nie tylko wyroby cieniowane, ale także elementy o nietypowej dla tego materiału kolorystyce, np. niebieskiej, zielonej czy jaskrawo żółtej.

Klinkier na elewacji nowoczesnych i tradycyjnych domów

Klinkierem można okładać całe powierzchnie ścian. Materiał ten jest doskonałym środkiem służącym do wydobycia urody bryły domu. Takie jego zastosowanie ma długą tradycję – stare ceglane elewacje można podziwiać na Śląsku, Mazurach czy Pomorzu, gdzie można podziwiać różnorodność stosowanych w przeszłości wiązań i kunszt murarski starych mistrzów. Ale klinkier doskonale wpisuje się również w koncepcję nowoczesnego budownictwa. Bardzo dobrze wyglądają elewacje z klinkieru domów zaprojektowanych na planie wydłużonego prostokąta lub liter L i T, przykrytych dachem dwuspadowym. W ceglanej oprawie równie dobrze prezentują się rozłożyste budynki przykryte dachem o niewielkim spadku, o charakterystycznym szerokim okapie inspirowane budynkami F. L. Wrighta. To materiał równie chętnie wykorzystywany do wykończenia kostek inspirowanych modernizmem. Klinkier jest wówczas głównym elementem dekoracyjnym budynku.

Klinkier na ścianach – gra kolorem i fakturą

Urodę elewacji buduje w dużym stopniu kolorystyka i faktura klinkieru. Duże powierzchnie ścian wykończonych tym materiałem mogą być zbyt masywne i przytłaczające. Można tego uniknąć poprzez użycie skontrastowanych z klinkierem kolorystycznie spoin. Takie zestawienie sprawi, że ściany będą wyglądały optycznie lżej i jaśniej. Kolor spoin nie powinien być bardzo kontrastowy w stosunku do barwy klinkieru, chyba że chcemy w ten sposób podkreślić jakiś efekt wynikający z całości projektu. Zróżnicowanie można też uzyskać łącząc na elewacji różne kolory klinkieru, a także odcienie – przeważnie w strefie parteru używa się ciemniejszej barwy, która jest cięższa optycznie, a w wyższych partiach ścian jaśniejszej. Dobrym sposobem jest także zestawianie na ścianie faktur, np. gładkiej i ryflowanej czy też strukturyzowanej. Można także zróżnicować elewacje jednocześnie kolorem i fakturą – ważny jest wówczas element wiążący np. ta sama tonacja kolorystyczna czy też identyczna kolorystyka spoin. Dobrym środkiem do przełamania monotonii klinkierowej ściany jest zastosowanie różnych typów wiązań, jest to powszechne np. przy wyróżnianiu strefy poddasza gzymsem.

Klinkier na fragmentach elewacji

Jeśli nie decydujemy się na wykończenie klinkierem całych ścian domu, warto wykorzystać go na fragmentach elewacji. Za sprawą tego materiału możemy podkreślić urodę detali architektonicznych, takich jak wykusze czy ryzality. Klinkier użyty jedynie na fragmentach elewacji może także posłużyć zdynamizowaniu monotonnej bryły domu. Wysokie parametry techniczne klinkieru sprawiają, że to doskonały materiał zabezpieczający miejsca szczególnie podatne na zabrudzenia i uszkodzenia mechaniczne. Poza tym doskonale połączy on dom z otoczeniem. Z tych względów często stosuje się go w strefie parteru. Zastosowanie klinkieru jedynie w tej partii domu jest również dobrym środkiem do poprawienia proporcji budynku, np. jego optycznego obniżenia. Często wyróżnia się nim tylko strefę wejścia i układa się go jedynie na ścianie wokół drzwi wejściowych i na podeście oraz schodach prowadzących do domu. Użycie klinkieru można ograniczyć też do cokołu lub narożników domu. Chętnie stosuje się go także do wykończenia komina. Klinkier skutecznie chroni miejsca narażone na zamakanie, takie jak ściany szczytowe budynków bez okapu i parapety zewnętrzne.

zdjęcia: Wienerberger, fotolia.com