Artykuły

Bardzo duży wpływ na wygląd płytek w  łazience i kuchni czy też dekoracyjnego kamienia na elewacji ma zastosowany klej. Musi zostać odpowiednio dobrany – tylko pod tym warunkiem okładzina będzie nie tylko estetyczna, ale również trwała przez długie lata. Zastosowanie nieodpowiedniej zaprawy może spowodować, że płytki popękają, odbarwią się, a  nawet mogą odpaść od ściany czy podłogi. Wybierając klej – wśród bardzo dużej oferty producentów – zwracajmy przede wszystkim uwagę na parametry opisane na etykiecie czy w  karcie technicznej.

RODZAJE KLEJÓW

Produkty do klejenia płytek mają szereg oznaczeń i  są klasyfikowane zgodnie z obowiązującymi normami. Te oznaczone literą C to kleje cementowe. Przed aplikacją należy je wymieszać z wodą, w proporcjach zalecanych przez producenta i podanych na opakowaniu. Dzięki zawartości wypełniaczy mineralnych, polimerów oraz modyfikatorów produkty na bazie cementu są plastyczne i szybko wiążą. Cementowe kleje do glazury i innego typu płytek są najbardziej powszechne oraz popularne. W składzie klejów dyspersyjnych (D) znajdują się spoiny organiczne oraz wypełniacze mineralne. Dostępne są w postaci masy lub pasty gotowej do użycia. Wykorzystywane są podczas klejenia płytek do płyt drewnopochodnych, płyt gipsowo-kartonowych czy starej glazury. Z kolei literą R oznaczane są kleje reaktywne. Wytwarzane są na bazie żywic poliuretanowych lub epoksydowych. Charakteryzują się bardzo wysoką przyczepnością do różnych typów podłoży. Kleje reaktywne stosuje się na podłoża trudne i przy wysokich obciążeniach mechanicznych.

DOBRANY DO POWIERZCHNI

Wybierając klej do płytek, kierujmy się miejscem jego zastosowania, gdyż każde podłoże ma inne właściwości. W  przypadku tynków cementowych, cementowo-wapiennych, wapiennych i  gipsowych wewnątrz budynków sprawdzi się klej cementowy, normalnie wiążący typu C1. Jeśli układamy płytki na ścianach, koniecznie użyjmy kleju o  zmniejszonym spływie (C1T) i wydłużonym czasie otwartym (C1E). Taki produkt znacznie ułatwi aplikację i umożliwi ewentualne poprawki. Przy układaniu bardzo dużych płytek sprawdzą się kleje wysokoelastyczne o upłynnionej konsystencji. Na powierzchnie zewnętrzne należy wybierać kleje wodo- i mrozoodporne. Te przeznaczone na tarasy, balkony czy schody muszą być dodatkowo odkształcalne (C2S1). Układając glazurę na ogrzewaniu podłogowym, warto użyć kleju elastycznego do płytek. Dzięki temu ciepło będzie przewodzone, a płytki nie będą pękały przy mocnym obciążeniu. Klej cementowy,  normalnie  wiążący lub o  podwyższonych parametrach polecany jest do układania okładziny na płytach gipsowo-kartonowych. Na stare płytki najlepiej zastosować klej o podwyższonej przyczepności, cementowy lub dyspersyjny. Natomiast na powierzchnie z  drewna najlepszym wyborem będzie klej dyspersyjny. Możemy także zastosować zaprawę klejową cementową wysoko odkształcalną. Pamiętajmy jednak o wcześniejszym zagruntowaniu podłoża odpowiednim preparatem. W przypadku powierzchni metalowych sprawdzą się kleje na bazie żywic reaktywnych.

...I PŁYTEK

Do przyklejania płytek ceramicznych (glazury, płytek podłogowych) czy mozaiki ceramicznej możemy zastosować podstawowe kleje na bazie szarego cementu. Natomiast do gresu i  klinkieru, czyli materiałów o  małej nasiąkliwości wybierzmy kleje z  dodatkami zwiększającymi przyczepność. W przypadku kamienia naturalnego (granitu, marmuru, bazaltu, gnejsu czy wapienia), imitacji kamienia lub szklanej mozaiki zdecydujmy się na produkt na bazie białego cementu. Nie spowoduje on przebarwień na okładzinie, nie będzie także prześwitywać od spodu. Szczególnie jasne, cienkie oraz marmurowe płytki należy mocować klejem białym. Produkty przeznaczone do kamienia mają dużą siłę wiązania. Przy doborze zaprawy znaczenie ma również wielkość płytek. Do układania wielkoformatowych należy zastosować klej uelastyczniony o upłynnionej konsystencji. Inny trudno byłoby równomiernie rozprowadzić.

Ważne oznaczenia

Każdy z klejów do płytek ma odpowiednią klasę, która mówi o jego dodatkowych właściwościach. I tak:

• 1 – to kleje normalnie wiążące,

• 2 – o podwyższonych parametrach, czyli dłuższym lub krótszym czasie wiązania,

• F – szybkowiążące (wiążą w około 6 godzin), T – o zmniejszonym spływie, sprawdzą się przy układaniu płytek na ścianach,

• E – o wydłużonym czasie otwartym, umożliwiają korektę ułożenia płytek nawet po 30 minutach,

• S1 – średnio odkształcalne (od 2,5 do 5 mm),

• S2 – wysoko odkształcalne (powyżej 5 mm). Na opakowaniach znajdziemy również informacje o minimalnej i maksymalnej temperaturze, w jakiej można stosować klej, jego wydajności (czyli jego zużycie na 1 m2 okładziny przy określonej grubości zaprawy) oraz maksymalnej grubości warstwy (gdy podłoże jest nierówne, należy użyć kleju, z którego można utworzyć warstwę 20 mm – na równej powierzchni zazwyczaj wystarcza 2-5 mm).

FACHOWA POMOC

Oferta rynkowa zapraw klejowych do płytek jest ogromna, dlatego warto ich zakup skonsultować z fachowcem, któremu zleciliśmy prace glazurnicze. Dbającemu o swoją opinię specjaliście zależy na dobrym efekcie pracy, więc – z racji swojego doświadczenia – pomoże nam dobrać odpowiednią zaprawę. Cena nie powinna decydować o zakupie – zwykły, tani klej najczęściej jest słabej jakości i mimo najlepszych chęci czy umiejętności glazurnika płytki po niedługim czasie odpadną. Wybór eksperta możemy bez problemu zweryfikować. Wystarczy poszukać opinii w internecie.

DOBRE PRZYGOTOWANIE

Przygotowując zaprawę klejową, bardzo ważne jest postępowanie według zaleceń producenta, a szczególnie dodanie odpowiedniej ilości wody, dobranie grubości zaprawy i sposób jej nakładania oraz czas wiązania kleju. Dzięki temu unikniemy błędów podczas montażu płytek ceramicznych.