Artykuły

Prezentowane produkty dostępne w sieci hurtowni budowlanych Grupa PSB.
Znajdź swój skład https://www.grupapsb.com.pl/sklady-budowlane
Odcinek powstał przy współpracy z firmą H+H. Więcej informacji o producencie i produktach na stronie https://www.grupapsb.com.pl/producenci/producenci-lista/producent/h-h.html

Beton komórkowy to lekki materiał, o porowatej strukturze wewnętrznej. Pory, które odpowiadają za bardzo dobre właściwości termoizolacyjne (w porach zamknięte jest powietrze – świetny izolator), powstają w procesie produkcji na etapie wyrastania masy. Elementy z betonu komórkowego dzięki niewielkiej masie objętościowej mogą mieć duże wymiary i mogą być wykorzystywane do szybkiego i precyzyjnego wznoszenia ścian przy realizacji obiektów różnego przeznaczenia.

Charakterystyka bloczków z betonu komórkowego

Elementy z betonu komórkowego H+H to kompletna gama produktów. Obejmuje zarówno klasyczne bloczki o różnych gęstościach i wielu wariantach szerokości, jak i elementy średniowymiarowe (H+H Panel TEMPO), bloczki do ścian energooszczędnych (H+H TERMO, SUPERTERMO), płytki, nadproża i kształtki U. Bloczki z betonu komórkowego H+H chętnie wykorzystywane są do wznoszenia ścian zewnętrznych z betonu komórkowego, ale zastosowanie znajdują także przy wykonywaniu przegród wewnętrznych nośnych i działowych.

Beton komórkowy to gwarancja ułatwionego wykonawstwa. Niska masa bloczków i dodatkowe uchwyty montażowe to łatwiejsze przenoszenie i ustawianie elementów w warstwie. Co więcej aby maksymalnie ułatwić prace murarskie większość bloczków H+H to elementy posiadające profilowane powierzchnie czołowe, umożliwiające łączenie elementów na pióro-wpust, bez konieczności wypełniania spoiny pionowej.

Oprócz geometrii elementu oszczędność czasu wykonawcy, osiągana jest również poprzez możliwość wykorzystania przy murowaniu technologii cienkospoinowej. Zaprawę cienkowarstwową można wykorzystać dzięki powtarzalnym wymiarom elementów H+H, które są potwierdzone dokładnymi kategoriami wymiarowymi (kategorie o niewielkich odchyłkach wymiarowych). Ściana z betonu komórkowego powstaje szybko i ma gładką powierzchnię.

Warta podkreślenia jest również możliwość zastosowania bloczków z betonu komórkowego H+H do ścian jednowarstwowych (bez dodatkowej warstwy izolacji termicznej). Aktualne wymagania granicznego współczynnika przenikania ciepła ścian zewnętrznych spełniają wyroby (o wyższych szerokościach) z serii H+H TERMO i SUPERTERMO będące elementami o najniższych klasach gęstości - 300 oraz 350.

Pierwsza warstwa

Jak budować z betonu komórkowego? Najważniejszym etapem wznoszenia każdej konstrukcji murowej jest ułożenie pierwszej warstwy. Początkowa warstwa muru często nazywana jest jego najważniejszą warstwą. Dokładność wykonania pierwszej warstwy ma bardzo duży wpływ na jakość i szybkość wzniesienia całego muru, szczególnie w przypadku murów na cienkiej spoinie. Z tego też powodu temu fragmentowi prac należy poświęcić szczególną uwagę i wykonać go z wyjątkową starannością. Jeżeli mur jest wykonywany na ścianie, ławie fundamentowej lub jest ścianą parteru w budynku niepodpiwniczonym, należy pamiętać o ułożeniu odpowiedniej warstwy izolacji poziomej zgodnie z ogólnie obowiązującymi zasadami.

Murowanie pierwszej warstwy z elementów z betonu komórkowego zaczyna się od ustawienia pojedynczego bloczka pełnej długości w najwyższym narożniku na warstwie zaprawy grubości 10 mm. Element należy ustawić piórami zwróconymi na zewnątrz budynku. Takie ustawienie bloczków eliminuje powstawanie w narożnikach bruzd wymagających wypełnienia zaprawą naprawczą. Pióra można natomiast stosunkowo łatwo usunąć za pomocą szlifowania lub strugania. Należy pamiętać, że w narożnikach należy wypełnić zaprawą spoinę pionową, łącząc elementy w narożnikach powierzchnia boczna jednego z elementów styka się z powierzchnią czołową elementu dostawianego w drugim kierunku narożnika. Kolejno w ten sam sposób ustawia się elementy w pozostałych narożnikach, kontrolując by górna płaszczyzna bloczków znajdowała się dokładnie na tej samej wysokości.

Po ustabilizowaniu wszystkich bloczków narożnych należy rozciągnąć pomiędzy nimi sznur murarski i uzupełnić warstwę. Podczas uzupełniania pierwszej warstwy należy dokładnie kontrolować poziomicą wysokość i poziom górnej płaszczyzny układanych bloczków. Korekty położenia należy dokonywać młotkiem gumowym. Dla co dziesiątego bloczka zaleca się przeprowadzenie kontrolnego pomiaru niwelatorem.

Kolejne warstwy ściany z betonu komórkowego H+H

Dokładne wykonanie pierwszej warstwy jest kluczowe do dalszego murowania, ponieważ przed przystąpieniem do układania kolejnych warstw należy sprawdzić czy górna powierzchnia warstwy wyrównawczej (pierwszej warstwy muru) jest pozioma i równa. W razie wystąpienia nierówności należy ją usunąć i wymurować ponownie.

Jak budować z betonu komórkowego kolejne warstwy muru? Układanie kolejnych warstw należy zawsze rozpoczynać od usunięcia zmiotką pyłu i piasku znajdującego się na jej górnej powierzchni. Podobnie należy oczyścić dolną powierzchnię każdego bloczka. W okresie występowania wysokich temperatur i niskich wilgotności powietrza powierzchnie wsporne należy nawilżyć wodą.

Zaprawę do betonu komórkowego należy nakładać jednym z dwóch sposobów. Przy krótkich odcinkach zaleca się stosowanie kielni do zapraw cienkowarstwowych. Przy dłuższych prostych odcinkach muru można zastosować skrzynkę - dozownik do zaprawy. W obu przypadkach nie należy rozkładać zaprawy cienkowarstwowej na odcinku dłuższym niż 4 m, aby uniknąć jej zbyt szybkiego wysychania. Spoiny pionowe pomiędzy gładkimi powierzchniami bloczków zawsze należy wypełniać zaprawą. Każdy ułożony bloczek należy stabilizować poprzez uderzenie młotkiem gumowym. Kolejne warstwy muru należy kontrolować za pomocą poziomicy.

Podobnie jak w przypadku pierwszej warstwy, murowanie warstw kolejnych również należy rozpocząć od naroży, następnie rozciąga się pomiędzy nimi sznur murarski i analogicznie jak w przypadku pierwszej warstwy uzupełnia bloczki. Nie należy murować najpierw samych narożników, lecz systematycznie murować kolejne warstwy wszystkich ścian konstrukcyjnych.

Murując należy pamiętać o zachowaniu odpowiedniego przewiązania murarskiego. Dla bloczków z betonu komórkowego H+H spoiny pionowe w poszczególnych warstwach muszą mijać się między sobą o co najmniej 96 lub 100 mm odpowiednio dla wysokości elementów 240 lub 250 mm (przewiązanie murarskie powinno wynosić co najmniej 0,4 wysokości elementu murowego). Za najbardziej korzystne z uwagi na przenoszenie obciążeń przyjmuje się natomiast wiązanie w połowie elementu murowego.

Drugą istotną zasadą, którą należy się kierować przy wykonywaniu przegród murowych jest wypełnianie spoiny pionowej zawsze tam gdzie łączone są dwa elementy, spośród których przynajmniej jeden ma gładką powierzchnię czołową.

Wszystkie kolejne warstwy ściany zewnętrznej z betonu komórkowego wznoszone są według tych samych, powyższych zasad.

Murowanie ścian wewnętrznych

Niejednokrotnie ściany zewnętrzne z betonu komórkowego łączone są ze ścianami nośnymi wewnętrznymi. Wówczas należy pamiętać o kilku zasadach, które pozwolą prawidłowo wykonać połączenie tych przegród. Zarówno przegrody wewnętrzne nośne, jak i ściany zewnętrzne z betonu komórkowego należy wykonywać jednocześnie. Ściany konstrukcyjne z betonu komórkowego łączy się za pomocą tradycyjnego przewiązania murarskiego, z reguły wprowadzając bloczki łączące na całą grubość ściany łączonej. Takie łączenie pozwala na szybkie wykonania przewiązania murarskiego, w którym nie występują mostki termiczne. Bloczki układa się naprzemiennie. Pierwszą warstwę bloczków wykonuje się na długości ściany, a ścianę wewnętrzną układa się na styk z wypełnieniem spoiny pionowej, przylegającej do ściany. Kolejną warstwę układa się z przewiązaniem do ściany zewnętrznej na pełną jej głębokość, pamiętając również o wykonaniu spoiny pionowej bloczków przylegających do ściany wewnętrznej. Kolejnym prawidłowym połączeniem jest łączenie ścian przy wprowadzeniu bloczka w strefę złącza na głębokość nie mniejszą niż 150 mm. Odpowiednio przycięte bloczki ściany zewnętrznej pozwalają wprowadzić bloczki ściany wewnętrznej na odpowiednią głębokość. Trzecim sposobem wykonania przewiązania murarskiego jest murowanie bloczków na styk bez przewiązania bloczków. Do połączenia ścian służą łączniki ze stali nierdzewnej, powinny być usytuowane w osi ściany dochodzącej.

Jeśli w ramach obiektu wykonywane są także ścianki działowe z betonu komórkowego, można wznosić je już po zakończeniu murowania ścian nośnych. Ścianki działowe muruje się zwykle bez przewiązania ze ścianami konstrukcyjnymi, aby zapewnić odpowiednia redystrybucję obciążeń stosuje się odpowiednie łączniki metalowe (wmurowywane w ścianę konstrukcyjną podczas jej wznoszenia – jeśli znamy położenie ścian działowych, lub w kształcie litery „L” montowane do już wymurowanej ściany konstrukcyjnej – jeśli na etapie wznoszenia ścian nośnych nie znamy dokładnego układu pomieszczeń).

Zbrojenie strefy podokiennej

Mówiąc o prawidłowym wykonawstwie, na koniec warto także wspomnieć o prawidłowym zabezpieczeniu miejsca osłabienia, którym jest strefa otworu okiennego i strefa sąsiadująca. Strefa podokienna jest szczególnie narażona na zarysowanie, głównie z uwagi na występujący w niej układ naprężeń. Koncentracja naprężeń oddziałująca negatywnie w obrębie otworu, może spowodować zarysowanie przegrody w strefie podokiennej.

Istnieją jednak sposoby, by zabezpieczać przegrody przed wystąpieniem zarysowań. W strefach podokiennych należy umieszczać zbrojenie spoin wspornych, układane w przynajmniej jednej, najwyższej spoinie. Zbrojenie to najlepiej wykonać gotową kratowniczką np. elementem systemu Murfor. Zaleca się, by zbrojenie to przedłużać co najmniej 0,5 m poza krawędź otworów okiennych. Drugim możliwym zbrojeniem są pręty ze stali żebrowanej 2 Ø 6. Przy zastosowaniu tego typu zbrojenia w warstwie bloczków konieczne jest wykonanie bruzd (przy użyciu rylca), na długość pręta. To rozwiązanie mniej odporne na błędy wykonawcze, dlatego nie jest rekomendowane i bezpiecznie je wykonywać wyłącznie murach ze spoinami tradycyjnymi.