Artykuły

Połączenie dwóch różnych materiałów posadzkowych dobrze sprawdza się chociażby w pomieszczeniu łączącym salon z otwartą na niego kuchnią. W części kuchennej najczęściej układa się praktyczne płytki, w salonie z kolei króluje „ciepłe” drewno lub tańsze panele laminowane. Stosowanie różnych materiałów podłogowych w ramach jednego pomieszczenia ma nie tylko praktyczny ale i funkcjonalny wydźwięk – miejsce łączenia posadzek wyznacza umowną granicę dwóch stref we wnętrzu.

Przed łączeniem materiałów podłogowych

Planując połączenie materiałów posadzkowych należy pamiętać, że powinny się one znajdować na jednym poziomie. Jeśli zdecydujemy się na materiały o tej samej grubości – nie ma problemu, gdy będą się one jednak pod tym względem różniły, należy zastosować odpowiednią grubość podkładów podłogowych pod obiema posadzkami (ten pod cieńszą okładziną powinien być odpowiednio grubszy). Dobierają grubość pokładu należy uwzględnić również grubość warstwy kleju, którym materiał posadzkowy (np. płytki ceramiczne) może być mocowany do podłoża.

Łączenie posadzek

Połączenie różnych materiałów podłogowych wymaga wykonania na ich styku dylatacji, które umożliwią ich niezależną „pracę”. Do maskowania szczelin dylatacyjnych używa się najczęściej specjalnych listew podłogowych (metalowych lub z tworzywa sztucznego). Niektóre z nich zbudowane są w taki sposób, że ich spodnia część powinna być umieszczona pod materiałem podłogowym, dlatego o zastosowaniu takiej listwy należy zdecydować jeszcze przed ułożeniem posadzki. 
Miejsce łączenia posadzek można też wypełnić listwą korkową (rozwiązanie to stosuje się często w przypadku łączenia posadzek drewnianych), masą uszczelniającą (pafudimą) lub korkiem w płynie (te dwa ostatnie rozwiązania polecane są do łączenia okładzin trwale przyklejonych do podłoża).