Dwuwarstwowe pokrycie dachu z papy
Papa oksydowana: 1. posypka mineralna drobnoziarnista, 2. asfalt oksydowany, 3. welon szklany, 4. asfalt oksydowany, 5. folia antyadhezyjna.
Papa należy do tańszych pokryć dachowych, zaś nowoczesne produkty umożliwiają wykonanie pokrycia trwałego, całkowicie szczelnego i estetycznego. Jeśli chcemy tym materiałem pokryć dach płaski, wybierzmy produkty przeznaczone do tego celu, takie jak papy oksydowane, wielowarstwowe i dzięki temu mocne oraz odporne na uszkodzenia. Taki materiał umożliwia wykonanie szczelnego pokrycia.
Prace przygotowawcze
W przypadku obiektu w trakcie budowy, do prac dekarskich można przystąpić dopiero po 28 dniach dojrzewania betonu, gdy jego wilgotność nie przekracza 6%. Na podłożu należy wykonać dylatacje o boku 1,5-2 m. Jeśli podkład stanowią średniowymiarowe elementy prefabrykowane, np. płyty korytkowe, konieczne jest ułożenie wylewki o grubości 3-4 cm.
Rozłożoną na oczyszczonym betonowym podłożu papę podkładową możemy mocować łącznikami mechanicznymi lub zgrzewać – papa musi być przeznaczona do określonego sposobu mocowania.
Betonowa powierzchnia musi być sucha, oczyszczona z piasku, tłustych plam i innych zanieczyszczeń, równa oraz gładka. Miejsca styku płyt dachowych wypełniamy zaprawą o wytrzymałości 10 MPa, następnie układamy na stykach paski papy z wkładką na włókninie poliestrowej, o szerokości 25 cm i mocujemy je do podłoża punktowo.Całe podłoże trzeba zagruntować roztworem asfaltowym i pozostawić do wyschnięcia.
Na tym etapie należy osadzić rynhaki i wykonać wstępną obróbkę kominów oraz ogniomurów z papy podkładowej. Konieczne jest też osadzenie klinów styropianowych w miejscach, gdzie przeznaczone do pokrycia papą płaszczyzny stykają się pod dużym kątem.
Palnik do prac dekarskich może być jedno- lub dwudyszowy; podłącza się go do butli z propanem-butanem lub propanem: 1. rękojeść z zaworem oszczędnościowym, 2. lanca palnika, 3. palnik.
Dzięki nim papa będzie chroniona przed uszkodzeniem wskutek mocnego zgięcia materiału. Kliny mocuje się do podłoża klejem bitumicznym i przykrywa klinem z papy podkładowej, zabezpieczającym styropian przed stopieniem podczas zgrzewania papy.
Układanie papy
Przed ułożeniem papa powinna zostać rozwinięta na połaci dachowej i pozostawiona do wyprostowania. Nie wolno usuwać folii, która zabezpiecza materiał w rolce przed sklejeniem. Zostanie ona stopiona podczas zgrzewania.
Rolkę rozwijamy w miejscu docelowym, przymierzamy i ewentualnie docinamy. Następnie zwijamy z jednej strony do połowy, mocujemy, zwijamy z drugiej strony i również mocujemy.
Papę podkładową najczęściej mocuje się do podłoża za pomocą łączników mechanicznych i zgrzewa zakłady podłużne oraz poprzeczne. Papę wierzchniego krycia mocuje się tylko za pomocą zgrzewania. Do zgrzewania wykorzystujemy palnik gazowy z wężem i reduktorem.
Pasy papy łączymy na zakłady: podłużne wynoszące 9 cm oraz poprzeczne – 10-20 cm.
Aby uniknąć zgrubień papy na zakładach, nożem do cięcia papy przycinamy pod kątem 45° narożniki pasów znajdujących się na spodzie. Pasy papy w kolejnych warstwach powinny być przesunięte względem siebie o połowę szerokości rolki, przy czym zakłady nie mogą zachodzić na siebie.
Ucięcie narożnika papy pod kątem pozwala uniknąć niepotrzebnego zgrubienia w miejscach łączenia pasów materiału.
Zgrzewanie papy
Zgrzewanie jest zasadniczym etapem prac, od którego zależy szczelność i trwałość pokrycia. Zgrzewy powinny być wykonane zgodnie z kierunkiem spływu wody i najczęściej występujących wiatrów.
Praca polega na rozgrzaniu palnikiem podłoża oraz spodniej warstwy papy w celu stopienia folii znajdującej na spodzie. Podczas zgrzewania papy podkładowej topimy również warstwę zewnętrzną z posypką kwarcową, na szerokości ok. 10 cm, zaś podczas zgrzewania papy wierzchniej – folię na pasku zakładu wzdłużnego. Papę należy podgrzewać do momentu pojawienia się wypływu masy asfaltowej o szerokości 0,5-1 cm.
Aby uzyskać prawidłowy zgrzew należy dociskać pasy papy rolką silikonową, zaś wyciśnięty asfalt pokryć posypką, wciskając ją w masę szpachelką.
Równocześnie z podgrzewaniem papy rozwijamy rolkę za pomocą rozwijaka. Cały czas powinniśmy znajdować się na niepokrytej powierzchni, gdyż nie wolno chodzić po świeżo wykonanym pokryciu z papy.
Jeżeli wypływ masy asfaltowej jest za mały, dociskamy pasy papy rolką silikonową. Asfalt, który wypłynie, pokrywamy posypką w kolorze papy (wciskając ją szpachelką) co chroni go przed niszczącym promieniowaniem UV oraz zwiększa estetykę pokrycia.
Po zgrzaniu kilku rolek papy i ich ostygnięciu sprawdzamy prawidłowość wykonania zgrzewów. W miejscach źle zgrzanych materiał delikatnie odginamy, podgrzewamy i ponownie sklejamy.
Obróbka komina z klinem: 1. listwa dociskowa, 2. obróbka dekarska z papy podkładowej, 3. obróbka dekarska z papy wierzchniej, 4. papa wierzchniego krycia, 5. papa podkładowa, 6. izolacja termiczna, 7. paroizolacja bitumiczna, 8. uszczelnienie, 9. zagruntowana ścianka komina, 10. klin styropianowy oklejony papą, 11. łącznik mechaniczny, 14. zagruntowany podkład betonowy.
Miejsca szczególne
Podczas krycia dachu płaskiego papą należy szczególną uwagę zwrócić na obróbkę okapu, jeśli zastosowane zostało orynnowanie zewnętrzne. Najtrudniej zaś jest wykonać szczelną obróbkę komina i ogniomuru; w obu przypadkach praca przebiega tak samo.
Obróbkę możemy wykonać z użyciem klinów styropianowych lub bez nich. W pierwszym przypadku w narożu komina montujemy klin oklejony (lub przykryty) papą podkładową. Następnie zgrzewamy pas papy podkładowej na połaci dachowej oraz drugi Lemar radzi: pas, zachodzący na ścianę. Zakład papy podkładowej (poza klinem) na połaci i na ścianie powinien wynosić 12-15 cm. Jeśli wykonujemy obróbkę bez klina, największą trudność sprawi wyprowadzenie naroży – będziemy potrzebowali specjalnie naciętych pasów papy, które „złożymy”, jak pudełko. W taki sam sposób zgrzewamy w tym miejscu papę wierzchniego krycia.
Podczas wykonywania obróbki komina najwięcej trudności sprawia przygotowanie elementów z papy podkładowej i dokładne ich przymocowanie.
Obróbka z papy podkładowej musi być wyprowadzona co najmniej na 20 cm ponad poziom dachu, zaś z papy wierzchniego krycia około 10 cm wyżej. Obróbkę wykańczamy nierdzewną listwą dociskową i uszczelniamy trwale plastycznym kitem.
W przypadku niewielkich obiektów najczęściej wykonuje się zewnętrzny system rynnowy, który jest tańszy od systemu wewnętrznego.
Szczególnie starannie należy umocować papę w pasie przyokapowym, aby uniknąć ewentualnych nieszczelności. W tym celu, oprócz papy podkładowej i wierzchniego krycia, układa się także pas papy odcinającej obróbkę blacharską okapu.
Montaż papy wierzchniej jest łatwiejszy, należy pamiętać o dociśnięciu jej do komina listwą, którą uszczelnia się materiałem bitumicznym.
Warto pamiętać:
W przypadku pap oksydowanych nie należy prowadzić prac dekarskich w temperaturze poniżej +8°C, gdyż materiał będzie narażony na uszkodzenia mechaniczne. Przy nachyleniu połaci dachowej mniejszym niż 10% papę należy układać pasami równoległymi do okapu, zaś przy większym – pasami prostopadłymi do okapu.
Lemar radzi:
Do pokrywania dachów płaskich przeznaczony jest system dachowy z zastosowaniem papy podkładowej zgrzewalnej ASPOT V60 S30 oraz papy zgrzewalnej wierzchniego krycia ASPOT V60 S42.
1. Podłoże betonowe 2. Papa podkładowa ASPOT V60 S30 3. Papa wierzchniego krycia ASPOT V60 S42
Papy te przeznaczone są do wykonywania izolacji wodochronnych w wielowarstwowych pokryciach dachowych oraz do renowacji starych pokryć papowych. Mocuje się je do podłoża metodą zgrzewania.
Przed przystąpieniem do prac, należy zapoznać się ze stanem dachu, dokonać wyboru odpowiednich pap oraz – w przypadku renowacji starych pokryć dachowych – zdecydować o konieczności wentylacji.
Podłoże betonowe z zaprawy cementowej musi uzyskać przed położeniem pokrycia papowego wilgotność mniejszą niż 6%. W przypadku wyższej wilgotności należy się liczyć z obniżoną przyczepnością papy, a w dalszej perspektywie z powstaniem pęcherzy w pokryciu. Podłoże betonowe należy zagruntować środkiem hydroizolacyjnym.